مسئلۀ خوراک تقدیمی به بتها
۱و امّا در خصوص خوراک تقدیمی به بتها: می‌دانیم که «همه ما اشخاص دانایی هستیم.» امّا دانش مایۀ تکبّر است، حال آنکه محبت، بنا می‌کند.۲آن که گمان می‌کند چیزی می‌داند، هنوز چنان که باید نمی‌داند.۳امّا آن که خدا را دوست می‌دارد، نزد خدا شناخته شده است.
۴پس در خصوص خوردن خوراک تقدیمی به بتها، می‌دانیم که در این جهان «بت چیزی نیست،» و «به‌جز یک خدا، خدایی دیگر نیست.»۵زیرا حتی اگر برای مردم خدایانی، چه در زمین و چه در آسمان، باشد - چنانکه به‌واقع نیز مردم را «خدایان» بسیار و «خداوندان» بسیار است -۶امّا ما را تنها یک خداست، یعنی خدای پدر، که همه‌چیز از اوست و ما برای او زندگی می‌کنیم؛ و تنها یک خداوند است، یعنی عیسی مسیح، که همه‌چیز به‌واسطۀ او پدید آمده و ما به‌واسطۀ او زندگی می‌کنیم.
۷امّا همه را این معرفت نیست. زیرا بعضی تاکنون چنان به بتها خو‌کرده‌اند که هنوز هم اگر چنین خوراکهایی بخورند، می‌پندارند خوراک تقدیم شده به بتها را خورده‌اند؛ و از آنجا که وجدانشان ضعیف است، مُلَوّث می‌شود.۸«خوراک، ما را به خدا نزدیک نمی‌سازد»؛ نه با نخوردن بدتر می‌شویم، نه با خوردن بهتر.۹امّا مواظب باشید اختیار شما باعث لغزش ضعیفان نشود.۱۰زیرا اگر کسی که وجدانی ضعیف دارد، تو را که در این‌باره از معرفت برخورداری، در حال غذا خوردن در بتخانه‌ای ببیند، آیا او نیز ترغیب نمی‌شود خوراک تقدیمی به بتها را بخورد؟۱۱بدینگونه، معرفت تو باعث هلاکت آن برادر ضعیف می‌شود که مسیح به‌خاطرش مرد.۱۲وقتی اینچنین به برادران خود گناه می‌کنید و وجدان ضعیفشان را مُلَوّث می‌سازید، همانا به مسیح گناه می‌کنید.۱۳از این‌رو، اگر آنچه می‌خورم سبب لغزش برادرم می‌شود، تا ابد گوشت نخواهم خورد تا باعث لغزش او نشوم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر