سرود مریم
لوقا ۱:۴۶-۵۳ - اوّل سموئیل ۲:۱-۱۰
۴۶مریم در پاسخ گفت:
«جان من خداوند را می‌ستاید
۴۷و روحم در نجات‌دهنده‌ام خدا، به‌وجد می‌آید،
۴۸زیرا بر حقارتِ کنیزِ خود نظر افکنده است.
زین پس، همۀ نسلها خجسته‌ام خواهند خواند،
۴۹زیرا آن قادر که نامش قدوس است،
کارهای عظیم برایم کرده است.
۵۰رحمت او، نسل اندر نسل،
همۀ ترسندگانش را در‌بر می‌گیرد.
۵۱او به بازوی خود، نیرومندانه عمل کرده
و آنان را که در اندیشه‌های دل خود متکبرند، پراکنده ساخته است؛
۵۲فرمانروایان را از تخت به‌زیر کشیده
و فروتنان را سرافراز کرده است؛
۵۳گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر کرده
امّا دولتمندان را تهی‌دست روانه ساخته است.
۵۴او رحمت خود را به‌یاد آورده،
و خادم خویش اسرائیل را یاری داده است،
۵۵همانگونه که به پدران ما ابراهیم و نسل او
وعده داده بود که تا ابد چنین کند.»
۵۶پس مریم حدود سه ماه نزد اِلیزابِت ماند و سپس به خانه بازگشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر